સૂર્યનારાયણ પાઠ

अर्क

ॐ खखोल्काय नमः|
ॐ जुं हं सः सूर्याय नमः |
ॐ सुर्याय् नमः ||३||

દુહા

देनेकु रोटी भली, लेनेकु हरिनाम |
तरनेकु दीनता भली, डुबनेकु अभिमान ||४||

સ્તુતિ

નમું આજ આદિત્યને હાથ જોડી,
પ્રભુ કર્મનાં બંધનો નાખ તોડી;
રવિ ભાવથી તુજને શિશ નામું,
કૃપા દૃષ્ટિથી જો મુજ રંક સામું ||૧||

કરુ વિનંતી આજ હું શુદ્ધ થાવા,
ઉઠ્યું મનડું તાહરા ગુણ ગાવા;
વદુ નિર્મળા બુદ્ધિ પ્રેરિત વાણી,
તમે શુદ્ધ દ્યો અક્ષરો ભક્ત જાણી ||૨||

અહો કેમ હું વર્ણવું વાત તારી,
રહ્યો માનવી અલ્પ છે બુદ્ધિ મારી;
બધા દેવને ક્રોડ તેત્રિશ માંહે,
રવિ તુજથી ઉપરી કોણ થાયે? ||૩||

મણિ માત્રના તેજ તે તું થી રીઝે,
નથી ઉપમા જગતમાં તારી બીજે;
સહુ તીર્થમાં શ્રેષ્ઠ ચે તેજ તારું,
નિહાળી થયું તુષ્ટ આ મન મારું ||૪||

ધરાને નિભાવે તું આકાશવાસી,
નવે ખંડમાં તું રહ્યો છે પ્રકાશી;
રવિ ઉગતાં પદ્મનાં પુષ્પ ફૂટે,
ધરે ધ્યાન સૌ કર્મના બંધ છૂટે ||૫||

પ્રભાતે સહુ કામ ધંધે ગુંથાયે,
મુની ભાનુ આરાધવા બેસી જાયે;
ધરે ધ્યાન તારું જપે મંત્ર માળા,
વદે સૂર્યના શ્લોક સર્વે રસાળા ||૬||

ટળે તાપ સંતાપ સૌ પાપ કાપે,
પ્રભુ ભકતને ઝટ તું મુક્તિ આપે;
ધરા સૂર્યનાં કિરણથી શુદ્ધ થાયે,
વળી વૃક્ષ ને પ્રાણી સૌને જીવાડે ||૭||

વિતે રાત ને ઉષાકાળ થાયે,
કરે પંખી કલ્લોલ ને ગીત ગાયે;
વળી પંથ ની તસ્કર ભ્રાંતિ ભાગે,
કરે કામ ની જગતના જીવ જાગે ||૮||

સહુ દેવમાં દેવ આદિત્ય સાચો,
નહિ ઍ મહારાજ સંવેદ વાચ્યો;
નમે જગત આખુ વળી વિશ્વ વેલી,
નમે પંડિતો મનનાં ગર્વ મેલી ||૯||

નમે દેવતા દાનવો રંક રાયે,
ગુણો વિષ્ણુ બ્રમ્હા તથા રુદ્ર ગાયે;
ફૂલો ચંદને બોળી તુંને વધાવે,
તેને યમનાં દૂત પાસે ન આવે ||૧૦||

ટળે દેહનાં દુઃખ દારિદ્રય જાયે,
રવિ પૂજતા આટલું પુણ્ય થાયે;
ધરા મેરુ આકાશ ની માન સિંધુ,
સહુ માં રહ્યો તું દીનબંધુ ||૧૧||

ઘણું શું કહું ગુપ્ત છે વાત તારી,
રવિ પાઠ પુરાણ છે ગ્રંથ ભારી;
કહું ટૂંકમાં તે ઘણું માની લેજો,
ભવ સાગરે ડૂબતાં થોભ દેજો ||૧૨||

રવિ તારણ કારણ વેદ વાણી,
સદા શરણ રાખો મને દીન જાણી;
મને તાહરા પુત્રની બીક ઝાઝી,
હું તો શરણ આવ્યો થઈ મન રાઝી ||૧૩||

કરું યાચના ભાવથી આજ ભારી,
સહુ સંકટો નાથ નાખો નિવારી;
રવિ ધર્મને કર્મનો તુંજ સાખી,
નહી સહાય કો મુજને તુંજ પાખી ||૧૪||

સદા દિન ઉગે વળી રાત આવે,
બધા ફેરફારો પ્રભુજી નિભાવે;
પિતા સૂર્ય તારી સ્તુતિ સુખકારી,
નિભાવો તમે જીવતા જગત માંહી ||૧૫||

વળી જિંદગીની પડે રાત જ્યારે,
પડ્યું ઘોર નિંદ્રામહીં છેક ત્યારે;
રવિ તારા કિરણની દોરી ઝાલી,
હું તો સૂક્ષ્મ દેહે ત્યાં આવું ચાલી ||૧૬||

સમાવી તું લેજે મને તારી દેહે,
નહિ જન્મ ને મૃત્યુનાં કષ્ટ રેહે;
રવિ પાઠ સાચો ભણે ભાવ રાખી,
થશે ન્યાલ તે જગતનાં સુખ ચાખી ||૧૭||

કદી ક્ષત્રી શીખે રણ ક્ષેત્ર જીતે
નહિ ત્રાસ પામે કદી યુદ્ધ વિખે;
ચતુર્વેદનું પુણ્ય ટી વિપ્ર પામે,
વધે  બ્રમ્હનું તેજ ની દુઃખ વામે ||૧૮||

શીખે શુદ્ર જો ઉઠીને નિત્ય ગાયે,
તેના જન્મનાં દુઃખ-દારિદ્રય જાયે;
કૃપા માગવા આટલા છંદ ગાયા,
શીખે ગાય ને સાંભળે નિત્ય ડાહ્યા ||૧૯||

ભણે દાસ ‘વસંત’ ઍ ડેવ ઍવો,
કોટિ કર્મ છૂટે જો આદિત્ય સ્ેવો;
મને જતાં કૈલાશમાં થોભ દેજો,
મુજ વાંક અનેકને સાંખી લેજો ||૨૦||

छन्द
જેને મને માનવ દેહ આપી, પ્રાણી વિશે ઉત્તમ તાજ સ્થાપી |
દે બુદ્ધિ ચિંતા દિન-રાત કાપી, વંડુ પ્રભાતે હારી વિશ્વવ્યાપી ||

આભા પ્રસારી રજની વિરામી, નિંદ્રા ટળી જાગ્રત વૃત્તિ જામી |
વંદુ સહસ્ત્રાંશ અનંત ગામી, શ્રી સૂર્યનારાયણ શીશ નામી ||

દુહા
જ્યાં સત્ય ત્યાં લક્ષ્મી ખરી
જ્યા લક્ષ્મી ત્યાં વસે હરિ;
હોય હરિ તો ધર્મ પળાય
ધરે ધર્મ તેનો જય થાય ||

त्वमेव माता च पिता त्वमेव
त्वमेव बंधुश्च सखा त्वमेव
त्वमेव विद्या द्रविणम् त्वमेव
त्वमेव सर्वम मम देव देव ||